ENTERTAINMENT:

ಇತ್ತೀಚಿನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಿಂದ ರಂಗಭೂಮಿ ಅನ್ನುವುದು ಬೆರಳಿಕೆಯಷ್ಟು ಅಸ್ಥಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಇದೆ. ಆದರೆ ಅದೆಷ್ಟೆ ಜನರು ರಂಗಭೂಮಿಯಿಂದ ದೂರ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡ ರಂಗಾಸಕ್ತರು ಇದ್ದಾರೆ. ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ರಂಗಭೂಮಿ ಹೊಸದಾಗಿ ರೂಪಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಮಲೆನಾಡ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸಾಗರ ತಾಲೂಕಿನ ಹೇಗ್ಗೋಡು ನೀನಾಸಂ ಮತ್ತು ಅರಮನೆ ನಗರಿ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ರಂಗಾಯಣ ಎಂಬ ನಾಟಕ ಶಾಲಾ ಮಂದಿರ ಇಂದಿಗೂ ಅಸ್ಥಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಇದೆ. ಇದರಿಂದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಲಾವಿದರು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದಾರೆ.

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಾಟಕ ಅಂದರೆ ಸಾಕು ಜನರು ತಾ ಮುಂದೆ ನಾ ಮುಂದೆ ಎಂದು ಮುಂದೆ ಕೂರಕ್ಕೆ ಮುಗಿಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಎಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಅದು ಮಾಗಿಯ ತಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿ. ಮೈ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದರೆ ಸಾಕು ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಅಲ್ಲೊಂದಷ್ಟು ಮಂದಿ ಸ್ವೆಟರ್‌, ಜಾಪೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಯಾವುದೇ ವಯಸ್ಸಿನ ಹಂಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಯುವಕರು, ಮಹಿಳೆಯರು, ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರು ರಾತ್ರಿಪೂರ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚದೆ ನಾಟಕ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡರು. ಅಂದು ಆ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ರಂಗಭೂಮಿ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ರಂಗಾಸಕ್ತರೆಲ್ಲ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ಪೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿದರು. ಹಾಗೇ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡದೆ ರಂಗಾಸಕ್ತರು ನೋಡಿದ ನಾಟಕದ ಹೆಸರು ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು.

ಹೌದು. ರಂಗಭೂಮಿಯ ನಿಜವಾದ ಶಕ್ತಿ ಅಂದರೆ ಇದು. ಸಿನಿಮಾ, ಆನ್‌ಲೈನ್‌, ವೆಬ್‌ ಮೀಡಿಯಾ, ಇ ಪೇಪರ್‌… ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆಯೂ ರಂಗಭೂಮಿ ಕುಂದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು ಎಂಬ ನಾಟಕವೆ ಸಾಕ್ಷಿ. ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದಂತೆ ರಂಗಭೂಮಿ ನಶಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ನಾಟಕ ನೋಡಲು ಜನ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಗೊಣಗಾಟದ ಮಧ್ಯೆಯೇ ರಂಗಭೂಮಿ ಹೊಸಹೊಸ ರೂಪಾಂತರದೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ.ಟಿವಿ ಮಾಧ್ಯಮ ಬಂದಾಗ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಯಾರು ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅನೇಕರು ಜರಿದಿದ್ದರು.

ಇನ್ನು ಸಿನಿಮಾರಂಗ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗಲ್ಲಂತೂ ರಂಗಭೂಮಿ ಕತೆ ಮುಗಿದೇ ಹೋಯಿತು ಎಂದು ಹಲವು ಮಂದಿ ವಾದ ಮಂಡಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ರಂಗಭೂಮಿ ನಿಂತ ನೀರಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ಹಬ್ಬುತ್ತಾ ಸಮಾಜ ಕಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಹೋಯಿತು. ಇವತ್ತಿಗೂ ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನಗರಿ ಮೈಸೂರು, ಧಾರವಾಡ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಂತಹ ಮಹಾನಗರಿಗಳಲ್ಲಿ ಹವ್ಯಾಸಿ ರಂಗತಂಡಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ವೃತ್ತಿ ರಂಗಭೂಮಿಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ರಂಗಾಯಣದಂತಹ ಸ್ವಾಯತ್ತ ಸರಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಹೊಸ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ.

ನೂರಾರು ಪ್ರಯೋಗ

ರಂಗಭುಮಿಯನ್ನು ಹೊರಗೆ ತಂದಿದ್ದೆ ಗ್ರೀಕ್ ಮೂಲದವರು. ನಂತರ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಹಬ್ಬತ್ತ ಹೋಯಿತು.
ಬೀದಿ ನಾಟಕಗಳು, ಕಂಪನಿ ನಾಟಕಗಳು, ಪೌರಾಣಿಕ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಜನ ಇಷ್ಟುಪಟ್ಟು ಇವತ್ತಿಗೂ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ನಾಟಕಗಳು, ಸಮಕಾಲೀನ ತಲ್ಲಣಗಳಿಗೂ ರಂಗಭೂಮಿ ಸ್ಪಂದಿಸುವ ಗುಣವಿಶೇಷ ಹೊಂದಿದೆ. ಮಕ್ಕಳ ನಾಟಕಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಹಿಳಾ ಪರ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತುವ ನಾಟಕಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆ ಏನೇನಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಸಾಕಷ್ಟು ಕಾದಂಬರಿ, ಕತೆಗಳು ನಾಟಕ ರೂಪ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ ಕುವೆಂಪು ಅವರ ರಚನೆಯ ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು, ಇದು 9 ಗಂಟೆ ಕಾಲ ನಡೆದ ದೀರ್ಘ ನಾಟಕ. 80ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಮೈಸೂರು ಮತ್ತು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದೆ. ಇನ್ನು ಕುವೆಂಪು ಅವರ 'ಶ್ರೀರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ' ಕೂಡ 5 ಗಂಟೆಯ ನಾಟಕ. ಮಂಡ್ಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅಹೋರಾತ್ರಿ ದ್ರಾವಿಡ ನಾಟಕ ಪ್ರಯೋಗ ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಸಮಕಾಲೀಕ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಇಂದು ನಾಟಕಗಳು ತಯಾರಾಗುತ್ತಿವೆ. ರಂಗಭೂಮಿ ರಚನಾತ್ಮಕ ಮಾದರಿಯಲ್ಲ. ಅದು ಸೃಜನಶೀಲ ಮಾಧ್ಯಮ. ಕೋಟಗಾನಹಳ್ಳಿ ರಾಮಯ್ಯ ಅವರ 'ಮತ್ತೆ ಏಕಲವ್ಯ', ಕೆ.ವೈ. ನಾರಾಯಣಸ್ವಾಮಿ ಅವರ ಅನಭಿಜ್ಞ ಶಾಕುಂತಲ ನಾಟಕಗಳು ಹೊಸಮೈಲಿಗಲ್ಲನ್ನೇ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದವು. ಮಂಗಳಮುಖಿ ರೇವತಿ ಅವರ ಬದುಕನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ ಬದುಕು ಬಯಲು ನಾಟಕವನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಸ್ವೀಕರಿಸಿತು. ಸಲಿಂಗಕಾಮದಿಂದ ಹಿಡಿದು ತೃತೀಯಲಿಂಗಿಗಳ ಸಮುದಾಯ ತಲ್ಲಣಗಳಿಗೂ ರಂಗಭೂಮಿ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದಿದೆ. ಬದುಕಿನ ಪಾಠ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಜೀವನಪ್ರೀತಿ ಉಣಬಡಿಸುತ್ತಿದೆ.